मैनु नौकर रख ले जोगिया वे

मैनु नौकर रख ले जोगिया वे

भवना वालेया तेरे दरबार विचो,
लखा दुनिया दे दुख दूर हुन्दे,
जेहनु जग तो ठोकरा मिलदिया ने,
तेरे दर ते आन भरपूर हुन्दे,
जेहने लड़ तेरा फड़ेया जोगिया वे,
सागर अखी ठीठे नूरो नूर हुन्दे।

मैं बड़ी दुरो चल के आया,
मैं दुरो चल के आया,
भूखा तेरे प्यार दा,
मैनु नौकर रख लै,
मैनु नौकर रख ले जोगिया वे,
अपने दरबार दा।

पानी ढोवा पखा फेरा,
हरदम खिदमत गाउँदा रवा,
बह तेरेया चरणा दे विच,
सत्तो पहर त्यार रवा,
होर नहीं कुझ मंगदा,
बस इको अर्ज़ गुज़ारदा,
मैनु नौकर रख लै,
मैनु नौकर रख ले जोगिया वे,
अपने दरबार दा।

दर तेरे ते झाड़ू लावा,
हर पल सेवा विच बितावा,
नित तेरे दर्शन करके मैं,
अपने भाग सवारी जावा,
बिनती मेरी सुन लै बाबा,
हर पल एही पुकारदा,
मैनु नौकर रख लै,
मैनु नौकर रख ले जोगिया वे,
अपने दरबार दा।

दर ते आये दीन दुखिया नू,
मैं राह दिखलावा,
अन्ने लंगड़े भगता नू,
तेरी गुफा दे वल पुंचावा,
भावे जोगी तू आजमा लै,
हिम्मत ना मैं हारदा,
मैनु नौकर रख लै,
मैनु नौकर रख ले जोगिया वे,
अपने दरबार दा।

तेरे मंदिर दे लंगर दे विच,
मैं भी हथ वटावा,
सारी संगत नू बिठा के,
भोजन भी वरतावा,
सब नू पानी मैं पिलावा,
हुकम तेरा निहारदा,
मैनु नौकर रख लै,
मैनु नौकर रख ले जोगिया वे,
अपने दरबार दा।
 


Mainu Naukar Rakh Lai Jogiya

Next Post Previous Post